табих

[طبيخ]

а

1. табх кардашуда, пухташуда; ҳар таоме ки ба воситаи бирён кардан ва ҷӯшонидан тайёр шудааст

2. тиб. доруи дар об ҷӯшонидашуда, мас., табихи афсантин (явшон), табихи чой ва ғ.